اختلال آگورافوبیا
افراد مبتلا به آگورافوبیا (agoraphobia) همیشه میترسن که مبادا در جایی گیر بیفتند و در صورت نیاز فوری (معمولاً به علت وحشت زدگی) نتونن به موقع کمک دریافت کنن. یعنی، افراد میترسن در جایی یا در مکانی دچار حمله وحشت زدگی بشن و کسی نتونه به اونها کمک کنه یا خودشون نتونن از اون فرار کنن.
⬅️تعریف دقیق تر آگورافوبیا عبارت است از ترس از ترک کردن مکانی امن که معمولاً خانه است. افراد آگورافوبیک از ترک کردن خانه خود وحشتزده میشن و این وحشت به تدریج افزایش می‌یابد. افزایش در فاصله مکانی که میخوان به اونجا برن، با شدت اضطراب اونها، نسبت تقریباً مستقیم داره، هر چه فاصله بیشتر باشه ترس بیشتر است. به این ترتیب، آگورا به معنای “مکانِ دور از خانه” است. افراد مبتلا به آگورافوبیا معمولاً، زمانی که در “آگورا” (مکانی دور از خانه) بوده اند، دچار حمله اضطراب یا حمله وحشت زدگی شدن. بعد از این حملات، اونها حتی وقتی که در مکان امن خانه خود قرار دارن، ممکن وحشت زده یا مضطرب شن. در اونها، عدم تمایل به ترک کردن مکان “امن”، مخصوصا به تنهایی، به وجود میاد.
چون وسایل نقلیه وسیله‌ای برای دور شدن از خانه هستن، این افراد ممکن است نسبت به اتوموبیل، اتوبوس، قطار، یا هواپیما نیز فوبیا پیدا کنن.
افراد آگورافوبیک فکر میکنن که حمله وحشت زدگی ممکن ناگهان و به طور غیر قابل پیش بینی روی بده، و فکر میکنن که هر لحظه ممکن دچار سکته قلبی، سکته مغزی، یا یک بیماری ناشناخته بشن. این عدم اطمینان ها باعث میشن که تمایل نداشته باشن به کنسرت، کلیسا، یا میتینگ‌های اجتماعی برن. اگر هم برن، معمولاً در گوشه یا در انتهای سالم و نزدیک به درب خروج می‌نشینند تا در صورت اضطرار به موقع بیرون برن. اونها از جاهایی که ممکن در اونها گیر بیفتند میترسن. آسانسور، ازدحام، و مخصوصا هواپیما، مواردی هستن که این افراد خود رو واقعا در اونها “به تله افتاده” احساس میکنن .اونها حتی ممکن از عبور از روی پل‌های عابر پیاده یا پل‌های ماشین رو خودداری کنن. به این ترتیب، می‌بینیم که آگورافوبیا عبارت است از ترس نسبت به حمله وحشت زدگی در محیطی که فرار کردن از اون یا کمک گرفتن از دیگران در اون بسیار دشوار است .
ترس یا اضطراب شدید درباره دو موقعیت (یا بیشتر) از پنج موقعیت زیر:
۱. استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی (مثلاً، اتوموبیل، اتوبوس، قطار، کشتی، یا هواپیما).
۲. فضاهای باز (پارکینگ‌های عمومی، مراکز خرید سرباز، یا پل عابر پیاده یا ماشین رو).
۳. فضاهای سربسته (فروشگاه، تئاتر، یا سینما).
۴. ایستادن در صف یا قرار گرفتن در داخل جمعیت.
۵. تنها بودن در خارج از خانه.
⚜ فرد از این موقعیت‌ها میترسه یا از اونها اجتناب میکنه زیرا فکر میکنه که در صورت مواجه شدن با سمپتوم‌هایی شبیه سمپتوم‌های حمله وحشت زدگی یا سایر سمپتوم‌هایی که او رو از پا می‌اندازند (زمین گیر میکنن) یا باعث خجالت زدگی او میشن، به آسانی نمیتونه فرار کنه یا رسیدن نیروهای کمکی دشوار خواهد بود (مثلاً، سالمندان ممکن از زمین خوردن بترسن، یا بعضی افراد از این که ناگهان نتونن ادرار یا مدفوع خود رو کنترل کنن میترسن).
⬅️ترس، اضطراب، یا اجتناب، پیوسته و مکرر است، و معمولاً ۶ ماه یا بیشتر طول میکشه.
بعضی افراد به آگورافوبیای بدون حملات وحشت زدگی مبتلا میشن، با این حال، اکثر افراد مبتلا به آگورافوبیا، در بین جمع، به حملات وحشت زدگی یا سمپتوم‌هایی شبیه سمپتوم‌های وحشت زدگی دچار میشن. آگورافوبیا معمولاً در یک سالِ اولِ بعد از شروع حملات وحشت زدگی مکرر روی میده. عوارض آگورافوبیا میتونن زندگی روزمره افراد رو به شدت مختل کنن. افراد مبتلا به آگورافوبیا معمولاً به الکل و سایر مواد روی میارن تا با سمپتوم‌های خود مبارزه کنن. اختلال آگورافوبیا در DSM-IV به عنوان یک طبقه تشخیصی مجزا وجود نداشت اما در DSM-5 یک طبقه دیاگنوستیک جداگانه محسوب میشه.